Van TC Veendam toen tot TPC Veendam nu. Meer dan 90 jaar clubtennis en sinds kort ook padel. Tennisclub Veendam is opgericht op 1 juli 1928. Hier volgt een beperkte weergave van de historie van de TC Veendam.
1908 In Veendam wordt een prachtig sport- en feestterrein aangelegd, ’t Centrum. Zoals de naam reeds doet vermoeden in het hart van Veendam, vlakbij de HBS (nu het Veenkoloniaal Museum). Dit sportterrein biedt de volgende accommodaties: drie tennisbanen -houten tribune -twee voetbalvelden -een ijsbaan en een baan voor harddraverijen. De aanleg is een initiatief van het toenmalig gemeentebestuur met Ubbo Wilkens, als opvolger van burgemeester De Hoop. Drie tennisbanen maar geen club, een zeer vooruitziende blik van de gemeente. In ieder geval kan er getennist worden op grasbanen, waarbij lint wordt gebruikt voor de lijnen. Tegelijk met de aanleg van dit sportcomplex werd ook het Hertenkamp aangelegd.
1910 Sportterrein 1910. Rechts de 3 tennisbanen. (gras)
1911 E.A. van Beresteijn wordt burgemeester van Veendam en drukt een heel belangrijke stempel op het latere Veendam.Hij was de bedenker van de plannen die het toenmalige Veenkoloniale lintdorp (Oosterdiep en Westerdiep met een aantal dwarsverbindingen zoals de Kerklaan (nu Kerkstraat), Kleine Laan (nu Schoolstraat) en de huidige Van Beresteijnstraat) een in diverse richtingen zich uitbreidende gemeente zou maken. Om een verder uitbouw richting Noord-Zuid te kunnen realiseren moest in 1916 een deel van het 8 jaar oude sportcomplex opgeofferd worden. De voetballers moesten verhuizen naar een nieuw sportpark dat werd gebouwd aan de Langeleegte. Op de plaats waar nu de Schoenerstraat en Grote Vaartlaan liggen lagen al een paar voetbalvelden, maar aan de Langeleegte kwam een nieuw hoofdveld voor de voetbalclub Veendam, dat eerder Look Out heette. Clubgebouw was ’t Vosje (de voormalige aula). Ook kwam er een hockeveld en jawel … twee (beton) tennisbanen met een kleedruimte. Een aantal Veendammers kan zich deze situatie nog goed herinneren : Je kon de tennisbanen bereiken door aan de Langeleegte langs een smal teerweggetje (de huidige ingang naar het voetbalstadion), omzoomd door hoge coniferen, te fietsen richting het zwembad. Rechts van dat weggetje was de ijsfabriek van Dieterman. Via eenbocht naar links bereikte je de badhokjes, daarna de koepel en de volgende serie badhokjes. Boven de koepel bevond zich de voetbaltribune met de kleedhokjes eronder. Verder richting Borgercompagnie was er dan het hockeyveld en dan kwamen de tennisbanen. Reglement 1928 – Het initiatief wordt genomen tot het oprichten van De Veendammer Tennisbond op 1 juli 1928. Voorzitter wordt J. Duintjer Mzn. De eerste leden zijn o.a. mevrouw Goedhuis, tandarts Ter Borg, advocaat Mr. Bulder, directeur van het filiaal van de Nederlandsche Bank ,de heer Noordyn en industrieel J.Th. Mulder. Tot het begin van de oorlog blijven de banen in redelijk goede staat. De club heeft een Huishoudelijk Reglement en een Reglement van Orde. Uiteraard was er een ballotage commissie. De club speelde geen competitie en beperkte haar activiteiten tot onderlinge partijtjes.
1948 – Na de oorlogsjaren kwam het normale leven weer langzaam op gang De twee tennisbanen waren niet onderhouden. Overal scheuren en overal groeide gras tussen het beton en de hekken waren deels afgebroken en totaal verroest. Er viel niet meer te spelen. Toch zag de club kans in elk geval een baan weer speelklaar te krijgen. De andere was dusdanig vervallen dat er een oefenmuurtje op werd gebouwd. Een baan voor de hele club. Op 24 april 1948 neemt apotheker Reint Venema uit de Kerkstraat het initiatief om de tennissport weer nieuw leven in te blazen. Er volgt een eerste bestuursvergadering op 27 april. Het begin van echt gestructureerd clubtennis. Op 14 juli wordt een brief geschreven naar de N.L.T.B. in Groningen. Men wil in competitieverband spelen. Jawel, met een baan die weer redelijk bespeelbaar is. Uit de brief van 17 december , gericht aan voorzitter G.P. Herwig (oud-directeur kartonnagefabriek Hollandia) blijkt dat de bond in Amsterdam geen bezwaar heeft. Op 8 augustus 1949 komt het tot een heuse uitwisseling met het Engelse stadje Pontefract. Twijfels rijzen omtrent de geschiktheid van de baan. De leden overwegen zelfs om op de twee banen van Wildervank (achter Hotel de Nederlanden) te spelen. Dit gaat echter niet door. In oktober 1948 wordt er ook gerept over de mogelijkheid om een tennisbaan aan te leggen in detuin van Societeit Veenlust. Het bestuur van de Societeit heeft hier wel oren naar, maar wil er geen geld insteken. Op 5 maart 1949 wordt vervolgens gesproken over de aanleg van 2 gravelbanen. Een offerte wordt aangevraagd bij de firma Wernink in Leiden. De aanleg zal zo’n 5500 gulden kosten (zie brief). Op 20 april 1950 schrijft de toenmalige secretaris, dhr. Herwig, een brief aan Wernink dat het plan niet meer doorgaat, aangezien Veenlust niet meer wil. Na veel discussie hieromtrent gaat het uiteindelijk wel door. Voorzitter in die tijd is dhr. Noordduyn. Bij de banen komt ook een houten gebouw te staan dat dienst doet als kleedruimte. Verzekeringspremie 1,80 per jaar. Naast noprmaal gebruik worden de banen ook verhuurd, bijvoorbeeld aan de personeelsleden van DWM. Mevrouw Eerelman, destijds chemica bij DWM, herinnert zich dat heel goed: “Vaak kregen we als DWM spelers ruzie met de Veendam-spelers op de baan naast ons over de ballen. Ze vlogen natuurlijk wel eens over en weer. Ik heb toen gele ballen geintroduceerd. Op haar lab maakte ze met picrinezuur (een product dat ontstaat door samenvoeging van saltpeterzuur en fenol) de ballen geel. Omdat de ballen het hele seizoen geel bleven waren de problemen letterlijk van de baan. Eigenlijk is mevrouw Eerelman uitvindster geweest van iets wat tegenwoordig niet meer weg te denken is uit de tenniswereld : de gele Dunlops, Slazengers en Tretorns.
1960 Een tweede tennisclub wordt opgericht : TC Buitenwoel. Er worden twee gravelbanen aangelegd op de Buitenwoelkade, schuin achter het huis met kassen van kwekerij Niewold. Ook komt er een stenen clubgebouwtje. Oprichters zijn o.a. Jan Nieweijer (timmerfabriek), Riemt Vissinga (verkoop van Linge Dextrine) en Harm Olthof (ex AVEBE-er). De tennisport groeit, maar er komen ook veranderingen. Was er in het begin nog sprake van een min of meer elitaire sport, langzamerhand won het tennissen terrein bij de “gewone”man (en vrouw). De belangstelling bleef daardoor groeien. Om ruimte te maken voor de aanleg van de Promenademet parkeerterrein moest het sportterrein in z’n geheel verdwijnen. Ook de Veenlusttuin met tennisbanen moest weg. De HEMA nam bezit van de twee banen. TC Veendam moest verhuizen naar Buitenwoel en kreeg twee banen, naast die van TC Buitenwoel. Dichte bosjes en een hek scheidden weliswaar de clubs, maar zo af en toe was er toch al sprake van enige samenwerking. Men speelde soms wel tegen elkaar, men viel wel eens in als er op een van de banen iemand te weinig was. Uiteindelijk kwam het tot een fusie.
1965 – Na de fusie (1965) wordt er nog tot in de zeventiger jaren gespeeld. De gemeente heeft dan plannen voor de aanleg van een geheel nieuw sportcomplex aan de Langeleegte, met voetbalvelden, hockeyvelden, honk- en softbalfaciliteiten, tennisbanen en een golfcourse.
1972 Op 1 juni wordt het overleg met de gemeente over het nieuwe tennispark gestart. TC Veendam heeft dan zo’n 400 leden en er worden 8 banen aangelegd. Gravelbanen ? Nee dus. Het wordt na lang wikken en wegen en overleg met de bond “por-plastic” (gemakkelijk in onderhoud en snel droog na regen). De voorzitter van toen, Ben de Ruijter, testte por-plastic persoonlijk in Duitsland en kwam enthousiast terug. De aanleg verliep in snel tempo, wat wel aan Klaas Hartman, toenmalige directeur Sport en Recreatie, overlaten. Er kwam een centrecourt (de huidige banen 1 en 2 vormden toen één baan), vervolgens de banen 2, 3 en 4 ( nu de banen 3 t/m 5), de banen 5 en 6 (nu all weather banen) en de banen 7 en 8 (nu de banen 8 en 9). De club bleef groeien. Van 500 leden (1975) naar meer dan 1000 leden ( 80‘er jaren).
1978 TC Veendam viert het 50 jarig bestaan en krijgt de bondsvlag uitgereikt. De wens kwam naar voren om ook ’s winters te tennissen. Tot dan gebeurde dat in de Sorghvliethal. De vloer en de verlichting waren onvoldoende geschikt. Velen zullen zich nog herinneren dat bij een netbal de netten van alle vier banen spontaan omvielen. Een eigen tennishal dan maar en wel een opblaashal. Deze zou worden geplaatst over de banen 2,3 en 4 en ’s zomers weer worden verwijderd. Er stond een dergelijke hal in Hengelo en enkele bestuursleden ( voorzitter was dhr. Woldendorp) togen samen met Klaas Hartman naar Hengelo, een mooie accommodatie. Op weg terug naar Veendam kwam Hartman met een heel nieuw plan: “Laten we die hal maar niet over de huidige banen plaatsen, we leggen drie asfaltbanen aan naast het centrecourt en daarover plaatsen we die blaashal permanent. Piet Woldendorp zag dit financieel nog niet zitten. En een dure opblaashal en dan ook nog drie extra asfaltbanen. Laat dat maar aan mij over, sprak Klaas Hartman, we beginnen a.s. maandag. En warempel, die maandag wordt de grond geëgaliseerd en er wordt asfalt gestort. De lijnen worden aangebracht en de hal komt. In drie weken tijd kon er overdekt getennist worden. Een fabelachtige prestatie zoals dat toentertijd nog kon. Veel plezier heeft TC Veendam aan deze hal gehad. Later werd het besluit genomen tot de bouw van een permanente “echte” tennishal. De huidige ‘Baanbreker”
1986 – Alle clubfaciliteiten verbeterden. Het oude houten gebouw verdween en “Sitpoint” werd gebouwd. Baan 1 werd gesplitst in twee banen. Por-plastic maakte plaats voor gravel. Er kwamen nog eens 4 banen bij (banen 10 t/m 13). TC Veendam speelde in de tachtiger en negentiger jaren met een recordaantal teams in de diverse competities. Op dit moment speelt het hoogste team in de 4e klas van de KNLTB (mix zondag). Eigen trainers in vaste dienst, een vaste kantinebezetiing, een vaste groundsman, een tennishal, een prachtig tenniscomplex, te veel om op te noemen.
2004 – Plannen worden gesmeed om de tennishal uit te breiden met betere kleedruimtes, betere douches, meer zitruimte, vergaderruimte en zelfs een eigen bar en terras. Ook wordt de TC Veendam verrijkt met een eigen website en is vanaf dit moment wereldwijd te bekijken. Via 1908 naar 1928, 1948, 1965, 1972, 1986 naar 2004. Bijna 100 jaar tennis in Veendam, waarvan meer dan 75 jaar in clubverband.
2017 – Gravelbanen 1 en 2 worden na jarenlange problemen volledig vernieuwd.
2018 – Het 90-jarig jubileum wordt groots gevierd En TC Veendam zet een grote stap op de weg naar verduurzaming van de accommodatie. In de tennishal wordt de TL- verlichting vervangen door zeer energiezuinige led-verlichting. Ook worden de hetelucht-verwarmers vervangen door veel zuinigere stralingsverwarming. Daarnaast wordt een aantal simpele maatregelen genomen om het energieverbruik in de hal en het clubhuis verder te verminderen. Iets eenvoudigs als de thermostaat lager zetten zorgde in het clubhuis voor een halvering van het gasverbruik!
2019 - Padel doet zijn intrede bij Tennisclub Veendam. Er worden 2 padelbanen aangelegd op kunstgrasbaan 6, die daarvoor opgeofferd wordt. De feestelijke opening en ingebruikname vindt plaats in het weekend van 5 oktober.
2021 - Er wordt een volgende majeure stap op weg naar verdere verduurzaming gezet. Om het energieverbruik van de baanverlichting te verminderen wordt de conventionele verlichting vervangen door led-verlichting. Het stroomverbruik gaat hierdoor met wel 50% omlaag. Er wordt een historische beslissing genomen om de naam van Tennisclub Veendam te veranderen in Padel- en Tennisclub Veendam. Ook worden er plannen gemaakt voor een uitbreiding van het aantal padelbanen. De ledenvergadering geeft goedkeuring voor een gefaseerde uitbreiding met in eerste instantie 1 baan en – onder voorwaarden – met nog een baan. Voor de nieuwe banen wordt de technisch afgeschreven kunstgrasbaan 7 opgeofferd.
